We hebben het al vaak over basisakkoorden gehad, drieklanken die je gemakkelijk bovenaan de gitaarhals kunt vinden. Maar de gitaarhals heeft veel meer te bieden dan een Em, A, D en al hun vrienden hoog op je six-string. Wil je niet het hele spectrum van je instrument verkennen?

In deze blogpost leggen we uit hoe je de volle potentie van de gitaarhals kunt ontketenen met behulp van de basiskennis die verborgen ligt in het E-akkoord. Wees gewaarschuwd, dit kan soms behoorlijk theoretisch en fysiek pijnlijk worden, maar het zal zeker de moeite waard zijn. 

Het enige wat je moet weten is E

We hebben al eerder uitgelegd hoe je een E-akkoord moet spelen. Als je het vergeten bent, lees dan deze blogpost. Iets zegt ons dat je dat niet bent vergeten, dus laten we maar snel beginnen. Pak je gitaar en speel een E-akkoord. Probeer de volgende vingerzetting te gebruiken: ringvinger op de tweede fret van de A-snaar vlak naast de pink op de D-snaar, middelvinger op de G-snaar eerste fret. Daar draai je je hand niet voor om toch?

Bereid je voor om verbaasd te worden. Beweeg de vingerzetting van het E-akkoord een fret omhoog. Dit betekent dat je ringvinger op de derde fret A-snaar naast je pink op dezelfde fret D-snaar zit. Daardoor komt je middelvinger logischerwijs op de tweede fret G-snaar te liggen. Als je dit akkoord aanslaat, klinkt het een beetje vreemd en tegelijkertijd goed geharmoniseerd. Probeer het maar eens.

De ringvinger heeft meer spieren nodig

Het akkoord dat je eigenlijk speelt is een F-majeur met een E in de bas. Dus laten we er een volwaardig F-akkoord van maken. Plaats je ringvinger plat op alle snaren van de eerste fret. Probeer alles zo goed mogelijk naar beneden te duwen – en ja, we weten dat dit een pijnlijke klus is als het de eerste keer is dat je een barré-akkoord speelt. 

Vingerzetting majeurakkoord met grondtoon op de lage E-snaar.

Het belangrijkste aandachtspunt voor nu is daarom de toon onder de eerste fret van de E-snaar helder te laten klinken. Waarom? Omdat dit je grondtoon is. Dat betekent dat het erg belangrijk is om een duidelijke F te horen als je een F-akkoord probeert te spelen.

Grondtonen op de E-snaar

Aangezien je nu weet hoe je een F-majeur moet spelen, weet je waarschijnlijk hoe je een G, een B en misschien zelfs een C# moet spelen, nietwaar? Nee? Denk nog eens na… Kijk naar de vingerzetting van je F-akkoord en onthoud wat het een F-akkoord maakt – ja, dat klopt, de grondtoon! Wat als je dezelfde vingerzetting op een andere positie op de lage E-snaar gebruikt? 

Ah, nu begin je het te begrijpen! Ja, zo eenvoudig is het echt. Het enige wat je hoeft te weten is welke toon onder welke fret ligt. Gelukkig hebben we een diagram gemaakt, zodat je kan doen alsof totdat je het echt kan. Laten we het eens proberen. Welk majeurakkoord speel je als je het net geleerde figuurtje positioneert beginnende met je wijsvinger op de vijfde fret? Oké. En doe nu eens hetzelfde alleen dan op de negende fret. 

Oefenen, oefenen, oefenen

Gefeliciteerd, je hebt net een A- en een C#-akkoord gespeeld. Het voelt als verbazing en teleurstelling tegelijkertijd, hè? Aan de ene kant realiseer je je hoe gemakkelijk het is om een majeurakkoord te spelen met de E-snaar als basisreferentie. Aan de andere kant… nou ja, dat verpest het magische idee van hoe moeilijk barré-akkoorden eigenlijk zijn. 

Maar de gitaarhals is verre van totaal ontgrendeld. We zijn er nog niet en je moet sowieso nog veel oefenen om alle snaren helder te laten klinken. Dit is slechts een voorproefje van de dingen die komen gaan. De volgende keer zullen we je de magie achter de Am leren, dus stay tuned. Maar tot die tijd: happy jamming!

Wat vind je van dit artikel?👍 👎Je hebt al gestemd!
+ posts

Teo creates content, which means he writes, a lot, about music, and all things interesting. When it comes to jamming, his weapon of choice is the bass guitar.