Op 19 juli bracht IDER hun debuutalbum uit. Tijdens Down the Rabbit Hole kregen we de kans om met het Britse duo Megan Warwick en Lily Somerville te praten, na hun show.
Na het optreden duiken we direct de backstage in. Ons contactpersoon staat te wachten bij het hek. “Geen reden tot haast,” zegt promotor Ingmar. “We kunnen de meiden niet vinden, maar ze zijn waarschijnlijk onderweg. Ga lekker zitten, neem een drankje en wacht eventjes.” Dus wachten we tot het kleurrijke duo van IDER tevoorschijn komt. Ruim glimlachend en vol met energie na hun optreden.
Hé meiden, geweldige show!
Thanks!
Hoe ziet jullie zomer er uit?
Megan: Nou, ons debuutalbum Emotional Education komt bijna uit, midden in de zomer. Daar kijken we wel heel erg naar uit.
Foto door Tineke Klamer
Dat is vast heel spannend. Wat voor dingen hebben jullie deze keer geprobeerd die anders zijn dan in jullie vorige werk?
Lily: We hebben een hoop verschillende genres uitgeprobeerd. De teksten zijn eerlijker en echter dan eerst.
Megan: Ja, sowieso gedurfder en sterker dan op eerdere opnames.
Op welke manier zijn ze gedurfder?
Lily: Explicieter, echter, directer. We draaien niet meer om de zaken heen.
Over welke dingen hebben jullie het dan op Emotional Education?
Lily: De thema’s op het album zijn introspectie, relaties met familie, vrienden en sekspartners. We hebben het over seks en mentale gezondheid.
Speel hier mee met Wu Baby van IDER
Is IDER jullie eerste band?
Megan: We hebben niet in andere bands gezeten, niet zoals dit zeg maar. We zijn wel al een hele tijd bezig met het schrijven en spelen van liedjes als soloartiesten; sinds onze tienerdagen. We ontmoetten elkaar op de universiteit, waar we met verschillende mensen jamden. Het was nooit zo serieus als het nu is.
Als jullie schrijven, hebben jullie dan favoriete akkoorden om op terug te vallen?
Megan: Ik denk dat we de neiging hebben veel in mineur te schrijven.
Lily: Ja inderdaad.
Megan: En het is een soort trademark geworden in onze muziek, dat de liedjes de neiging hebben zichzelf enigszins tegen te spreken. Het album is best wel upbeat en er is veel beweging op de plaat. Door te experimenteren met de productie voelt het ene nummer als R&B, en het andere als rock of anthemic. Maar de teksten zijn vaak melancholisch en verdrietig.
Foto door Tineke Klamer
We krijgen letterlijk nu een bericht op Instagram, van iemand die een uur geleden onze show heeft gezien. Er staat: “ik voel me zo blij en verdrietig tegelijkertijd door jullie muziek.” Ik denk dat dit voor ons hele album geldt. Het is een zomerse plaat, licht en vrolijk, maar meestal bevinden we ons in de mineur akkoordenschema’s.
Stemmen jullie je gitaar anders voor sommige liedjes?
Lily: Nee, we spelen alles in standaardstemming. We zijn namelijk beide begonnen op de piano, dus we schrijven veel van onze nummers op dat instrument, voordat we het gitaardeel toevoegen.
Wanneer maakten jullie de overstap van piano naar gitaar?
Lily: Nou, ik heb er altijd een beetje mee gefriemeld, maar pas de laatste jaren ben ik er meer mee bezig gegaan. Het voelt als iets anders voor mij. ik kan ermee uit de voeten, maar de piano is mijn hoofdinstrument.
Megan: Ik heb een banjo, dichterbij een gitaar kom ik niet.
Heb je je eerste piano nog steeds?
Lily: Ik heb mijn eerste gitaar nog steeds, en mijn tante heeft mijn eerste piano. Dat is een elektrische piano.
Megan: Ik groeide op in een heel klein huisje in Oost-London. Mijn ouders kregen een enorme grand piano als huwelijkscadeau. Dat ding paste helemaal niet in het huis. We hadden een kleine woonkamer en dat instrument was gewoon te groot. Dus ik had geluk dat ik op dat geweldige ding kon spelen terwijl ik opgroeide. Helaas heeft mijn vader hem een paar jaar geleden verkocht.
Ai, dat doet nog steeds pijn zo te zien.
Megan: Oh God, jazeker. Als ik nu het huis inloop, is er op de plek van de piano een enorme leegte.
Klaagden de buren niet toen jullie oefenden als kinderen?
Megan: Dat herinner ik me niet, we waren pas vier.
Dit werk zorgt ervoor dat je veel van huis bent. Is dat moeilijk?
Lily: Nou, ik denk dat we ons gewoon aanpassen. Je zult eigenlijk wel moeten als je in een band zit en artiest bent. Je moet kunnen genieten van het gebrek aan routine. Er is geen schema. Dat maakt het zo leuk denk ik.
Als je beginnende muzikanten wat tips kon geven wat zouden die dan zijn.
Lily: Ga niet piekeren, accepteer jezelf en doe wat je toch al deed.
Megan: Probeer niet te veranderen. Het is makkelijk om jezelf te vergelijken met anderen op sociale media enzo. Doe dat niet. Doe wat je het beste doet, en schrijf zoveel mogelijk liedjes. Blijf altijd nummers schrijven, zo veel als je kan.