Singersongwriter John Moreland kwam speciaal voor TakeRoot festival overgevlogen uit Oklahoma. Na een intense show in de grote zaal van De Oosterpoort hadden we het genoegen om hem te spreken in de backstage. Een mooi gesprek over favoriete akkoorden, zijn eerste gitaar en de muziekindustrie.
John je vloog helemaal vanuit Oklahoma speciaal voor deze show. Dat is een hele onderneming.
Ja dat klopt. We moeten normaal gesproken met mijn tourmanager Bobby drie vluchten nemen om van Oklahoma naar Nederland te komen. Maar dat doen we niet. Bobby en ik vliegen straks naar New York en rijden vanuit daar terug naar huis. Ik hou niet zo van vliegtuigen.
Ben je na al die jaren van optreden nog steeds zenuwachtig voordat je het podium opgaat?
Of ik nerveus word? Soms wel. Het hangt ervan af weet je. Vanavond was ik een beetje zenuwachtig. Als het een mooie chille omgeving is, ben ik meestal meer ontspannen. Soms word ik echt nerveus zonder reden. Zoals ik al zei hangt het ervan af.
Heb je een ritueel om te ontspannen voordat je het podium opgaat?
Nee. Ik ga het podium op en doe het gewoon.
Is de gitaar je eerste instrument?
Ja, ik denk dat ik op de gitaar ben begonnen en vrij snel daarna – binnen een jaar – ben ik overgestapt op de bas. Ik heb dus een lange tijd basgitaar gespeeld, zo’n drie of vier jaar.
Daarna ben ik weer teruggegaan naar het gitaarspel. Technisch gezien is het dus mijn eerste instrument, maar ik was een serieuze bassist voordat ik een serieuze gitarist werd.
Waarom ben je in de eerste plaats overgestapt?
Ik wilde een band beginnen met een vriend van mij. We speelden allebei gitaar en al snel gingen we op zoek naar een drummer en een bassist. We vonden de drummer, maar er waren niet zo veel bassisten in de buurt. Dus uiteindelijk besloot ik zelf maar de bas op te pakken.
Wat zijn je drie favoriete akkoorden als je moest kiezen?
Mijn favorieten om te gebruiken in mijn nummers? Ik hou ervan om het vrij simpel te houden. Daarom gaat mijn voorkeur uit naar stevige akkoorden die met de capo op tweede fret gespeeld worden.
Je speelt de vingerzetting van een E-akkoord, maar door de capoplaatsing is het een hoger akkoord. Dus die gebruik ik graag. En voor akkoorden waar ik graag naar luister, hou ik van septiemakkoorden.
Ik ging door een fase waarin ik echt piano wilde spelen, niet dat ik er goed in was of iets dergelijks, maar ik gebruikte het instrument. Daarna probeerde ik liedjes op de gitaar te schrijven alsof het een piano was, gebruikmakend van de vormen en variaties van akkoorden die je eerder op toetsen speelt dan op gitaar. Daarom hou ik van septiemakkoorden.
Heb je nog steeds je eerste gitaar?
Nee, maar ik herinner me dat ding nog vrij goed. Het was een gitaar uit een bestelcatalogus en het had een kleine versterker in de body. Dus je zette gewoon het volume op tien en begon te jammen. Ik kreeg het voor Kerstmis toen ik tien was. Het klonk crappy, maar tegelijkertijd was het cool om het erop te leren. Het klonk als een echte elektrische gitaar.
En toen kreeg ik mijn eerste echte gitaar – een Fender Stratocaster gemaakt in Mexico – en toen ik hem aan een versterker koppelde klonk hij helemaal niet elektrisch. Dat was het moment waarop mijn vader me alles leerde over het toevoegen van gain en het gebruik van de equalizer.
Hij is een ingenieur en bouwt versterkers voor de lol. Mijn hersenen werken helemaal niet zo, ik begrijp de helft niet van waar hij het over heeft als hij het uitlegt. Ik speel gewoon op de dingen. Maar basiskennis is belangrijk.
Dus je vader bouwt zijn eigen versterkers. Wat tof. Heeft hij ooit een versterker voor je gebouwd?
Jazeker heeft hij dat gedaan. Hij heeft zelfs één gebouwd die ik gebruik op mijn laatste album. Het klinkt als een tweet style champ. Het is geen combo of iets dergelijks, maar alleen de versterker en de kast. Dus je ziet de buizen en draden van binnen naar buiten gaan.
En nu werkt hij aan een Blackface Princeton Reverb-kopie. Ik heb een Silverface dus nu wacht ik als het ware op hem om de zwarte af te maken zodat ik hem kan lenen.
Je zit al een tijdje in de muziekindustrie. Wat haat je er het meest aan?
Te veel dingen om op te noemen. Nee hoor, grapje. Ik haat nep-shit en mensen die dom lullen. Soms wordt je ego onterecht door mensen opgeblazen en is het niet gemakkelijk om in balans te blijven. Je moet leren niet altijd te geloven wat iedereen zegt, want soms zeggen mensen dingen die ze niet menen.
Ik wil het niet afschuwelijk afspiegelen en ik heb echt geluk dat ik dit werk mag doen. Mijn doel is proberen om eerlijke liedjes te schrijven die ik kan voelen en die resoneren met mij. Dus ik houd dat als mijn focus. Maar er zijn een heleboel dingen en mensen die je geest kunnen afleiden met het maken van beloften die ze niet kunnen nakomen en zoals ik al zei je ego opblazen. Dus je moet leren om in balans te blijven.
Als schrijver schrijf ik dingen die ik de wereld inslinger. Ik krijg zelden de impact van mijn werk te zien. Maar als muzikant schrijf je en treed je op. Je ziet dus wat je liedjes met mensen doen. Welk deel vind je het leukst?
Om eerlijk te zijn vind ik de productie het leukst. Dat is het deel dat volgt na het schrijven van de nummers als je de studio ingaat en ze opneemt. Wat betreft de performance-rol kijk ik niet echt naar het publiek als ik speel.
Soms komt Bobby na afloop van de show naar me toe om te zeggen: “Wow, heb je de menigte gezien toen je dat liedje speelde, ze gingen uit hun dak.” Meestal is dat totaal aan me voorbij gegaan. Maar het hangt ook af van de zaal. Als het intiem is, heb ik meer contact met het publiek.
Tot slot nog een laatste vraag voordat we jullie verlaten. Heb je advies voor beginnende muzikanten?
Mijn enige advies is dat je moet doen waar je van houdt en dat je die passie zoveel mogelijk moet uiten. Schrijf dus veel, speel veel, probeer zoveel mogelijk optredens te doen als je kunt. Doe gewoon zoveel mogelijk als mogelijk en geef nooit op.
Foto’s door Knelis gemaakt tijdens TakeRoot in De Oosterpoort. Optreden van John Moreland gemist? Check zijn tourschema hier.
