Een gastbijdrage van Bobby Kittleberger, de oprichter van Guitar Chalk.
In deel 1 van deze les keken we naar hoe je de grondtonen van akkoordprogressies het beste kunt onthouden, zowel in theoretische als in praktische zin. In deze les zullen we wat context creëren door grondtonen te visualiseren als bladmuziek. Omdat we C en E al als voorbeeld tegenkwamen in het vorige artikel, zal ik in dit stuk een paar andere toonsoorten als voorbeeld nemen.
De D als voorbeeld
Voor de D gebruiken we maar één akkoordprogressie.
- Grondtoonposities: vijfde snaar, vijfde fret & zesde snaar, tiende fret.
- Akkoordprogressie: D-G-A.
De positie van alle grondtonen in de progressie kunnen in de tablatuur weergegeven worden op de vijfde en zesde snaar.
Nu is het tijd om de aanvullende octaven toe te voegen onder elke grondtoon, waardoor een tweeklank ontstaat.
Dit zijn de tonen op de hals die je in relatie tot elkaar wilt onthouden. Hier is de bovenstaande tab nogmaals, maar dan gelabeld met de naam van de grondtoon.
De A als voorbeeld
Voor de A:
- Grondtoonposities: zesde snaar, vijfde fret & vijfde snaar, open.
- Akkoordprogressie: A-D-E & Bm-E-A.
Deze keer heb ik de grondtonen van twee akkoordenprogressies genomen, waarbij de E en A de overlappende akkoorden zijn. Daaruit komen dan de A, E, Bm en D voort – niet in een voorgeschreven volgorde. Voor deze voorbeelden geldt dat je ze kunt bekijken als twee verschillende drie-akkoordprogressies, of als één vier-akkoordprogressie.
In dit geval heb ik de positie van de vier noten op twee verschillende locaties op de hals uitgetekend.
De stippen op de hals gebruiken als geheugensteuntje
Nu we een methode en een theorie hebben kunnen we onze onthoudstrategie verfijnen. Afhankelijk van de persoon zal de beste aanpak uiteindelijk verschillen, maar er is wel een simpele tactiek die je kan helpen bij het visualiseren en sneller herinneren van progressies. Het doel daarbij is nog steeds het creëren van geïsoleerde patronen op de hals.
Elke progressie, of die nou uit drie of vier noten bestaat, zal over een bepaalde groepering van frets geplaatst worden. Dit betekent dat je het beste als eerste kunt focussen op het vinden van de groeperingen in relatie tot de hals.
Neem het volgende diagram:
De C-F-G-progressie kan het makkelijkst geïdentificeerd worden in relatie tot de derde fret, waar de grondtoon van C te vinden is. Dezelfde tactiek kan makkelijk toegepast worden op andere progressies, afhankelijk van de locatie van de grondtoon.
Voor de E-A-B-progressie zal je referentiepunt liggen op de vijfde of zevende fret. Het proces van onthouden is als volgt:
- Identificeer de grondtoon van de progressie
- Identificeer en onthoud de gestipte fret die het dichtst bij die grondtoon ligt (meestal de derde, vijfde of zevende).
- Onthoud de andere grondtonen in de progressie in relatie tot de gestipte fret die de grondtoon aangeeft of het dichtst bij is.
De stippen op de hals zijn ankerpunten om je te helpen bij het snel heen en weer bewegen tussen de plekken waarop de grondtonen te vinden zijn.
Conclusie en vervolg
Als je eenmaal de theorie achter akkoordprogressies en grondtonen begrijpt (wat we in deel 1 besproken hebben) is het makkelijker om de context van de tablatuur te begrijpen. Dit alles maakt het makkelijker om te onthouden waar bepaalde akkoorden zich bevinden op de hals en het helpt je bij het vaststellen van referentiepunten voor wanneer je in een bepaalde toonsoort moet spelen.
Bobby Kittleberger is de oprichter van Guitar Chalk. Daarnaast schrijft hij ook voor Guitar World, Guitar Player, PRS, Seymour Duncan, en IK Multimedia. Je kunt hem een bericht sturen op Twitter of een e-mailtje zijn kant opsturen.
Bronvermelding:
- “Scale Degrees.” MusicTheory.net. N.p., n.d. Web. 16 May 2017.
- Sandercoe, Justin. “How to Use Octaves.” Justin Guitar. N.p., n.d. Web. 17 May 2017.
- “Chords in the Key of C.” Chords In The Key Of C. GuitarChords.org, n.d. Web. 17 May 2017.
- “E Major.” Wikipedia. Wikimedia Foundation, 17 Apr. 2017. Web. 17 May 2017.
