Wat is de grondtoon van een akkoord? En waarom is dat handig om te weten?
Elk akkoord heeft een grondtoon. Meestal bevindt deze noot zich op de laagste snaar of toets die we spelen.
De grondtoon is de meest stabiele noot van een akkoord, alle andere noten trekken naar deze noot toe. Als je een akkoord gaat zingen, zing je automatisch de grondtoon.
Een ander belangrijk kenmerk van de grondtoon is dat zijn naam gelijk is aan de naam van het akkoord. Rond dezelfde grondtoon kan je veel verschillende akkoorden creëren: mineur, majeur, dominant, sus, enzovoorts.
Neem bijvoorbeeld een Am, A, Amaj7 en een A7. Al deze akkoorden hebben dezelfde grondtoon, namelijk de A.
Andersom werkt het ook. Via de naam van het akkoord kan je makkelijk achter de grondtoon komen:
De Cmaj7 heeft als grondtoon C.
De B7 heeft als grondtoon B.
De Ebm7 heeft als grondtoon Eb.
De Gsus heeft als grondtoon? Juist, G.
Voor gitaar, piano en ukelele is het essentieel om de grondtoon van de akkoorden te herkennen en dan vooral ook de locatie van de grondtoon op je instrument.
Op de gitaar speel je namelijk alle universele (barré)-akkoordvormen door eerst de grondtoon op de vijfde of zesde snaar vinden. Op de onderstaande afbeelding zie je bijvoorbeeld twee verschillende vormen voor het Bm-akkoord, met de grondtoon op de zesde en vijfde snaar.
Maar pas op! De grondtoon zit niet altijd in de bas en het is niet altijd de laagste noot van het akkoord. Er zijn veel uitzonderingen en andere mogelijkheden.
De meest voorkomende opties voor de bastoon zijn de derde, vijfde of zevende (in het geval van septiemakkoorden) noot. Hier betekenen “derde”, “vijfde” en “zevende” noten van de toonladder die betrekking hebben op dit specifieke akkoord.
Deze noten worden akkoordtonen genoemd, aangezien ze deel uitmaken van het akkoord. Dit fenomeen, het spelen van een derde, vijfde of zevende noot in de bas, heet een omkering.
Lees meer: