Tokyo Tapes is het eerste live-album van de Duitse band Scorpions. Deze plaat, opgenomen in april 1978, is de officiële erkenning van de rockers als een wereldmacht in het hardrock universum. Achter de opnames gaat het ontroerende verhaal schuil van vijf jongens uit Hannover die hun droom in vervulling zien gaan.
Wie hard zijn best doet kan alles bereiken. Onder dit motto richt gitarist Rudolf Schenker in 1965 de band Nameless op. Dit is het prille begin van wat later een van de meest succesvolle hardrockbands ter wereld wordt. De internationale acceptatie tot de hardrockfamilie vindt dertien jaar later plaats in Nakano Sun Plaza, Tokyo.
Scorpions
In 1966 droomt Schenker over het veroveren van de wereld met zijn muziek. Daar is naast een goede sound ook een korte, bondige en harde naam voor nodig. Iets universeels wat de hardrockboodschap overbrengt: Scorpions. Hoewel de gitarist in zijn hoofd al een superband is moet Schenker er eerst voor zorgen dat zijn eigen stad Hannover zijn band kent.
Hij werkt hard en managet binnen no time optredens, niet alleen in Hannover, maar door heel Duitsland. Aangezien Scorpions een van de eerste bands van Duitse bodem is die zich waagt aan Amerikaanse rock ‘n roll en hardrock verovert de act in een paar jaar tijd het clubcircuit van hun geboorteland en later Europa.
Hardrock Made in Germany
Eindelijk hebben Duitse rockfans een act waar ze trots op kunnen zijn. De sound van Scorpions doet niet af aan grote bands van die tijd zoals Deep Purple, Black Sabbath en Rainbow. Het is regelrechte hardrock Made in Germany.
Ondanks het Europese succes moet de band steeds harder werken om internationale bekendheid te verkrijgen. Hun platenmaatschappij RCA geeft hun platen in minimale oplages uit. Schenker moet zelf achter het label aanbellen om te vragen of de albums van zijn band in de schappen van platenzaken in steden kunnen verschijnen waar Scorpions spelen.
Big in Japan
Ondanks de beperkte verspreiding van de albums van de band weten fans in Japan de eerste vijf platen te bemachtigen. Scorpions vergaart zo een vaste fan-base in het land van de rijzende zon. Hoe groot deze fanclub daadwerkelijk is krijgen de rockers uit Hannover pas door wanneer in 1977 de uitnodiging komt om in Tokyo te spelen.
Het idee van een live-album ontstaat langzamerhand wanneer de mannen beseffen dat een jongensdroom misschien wel echt in vervulling gaat. “Big in Japan zegt men weleens. Dat is toch wel echt de droom natuurlijk”, zegt zanger Klaus Meine in een documentaire over het album.
Jongensdroom
In de lente van 1978 wordt de jongensdroom werkelijkheid en vliegen zanger Klaus Meine, gitarist Rudolf Schenker, drummer Herman Rarebell, bassist Francis Buchholz en sologitarist Uli Jon Roth richting Tokyo. Voor zanger Meine is dit de eerste keer dat hij ooit in een vliegtuig stapt. Voor Roth is de tour naar Tokyo de laatste keer dat hij met de band speelt, op de latere reünieconcerten na.
Wat niemand nog weet is dat deze reis naar Japan resulteert in een dubbelalbum dat de band naar een compleet nieuw level zal tillen. Al proeven de rockers wel het eerste vleugje van stardom wanneer ze in Tokyo landen. Middenin de nacht worden ze opgewacht door een limousine die hun naar het hotel brengt. Bij het vliegveld wachten duizenden fans om de Duitsers te onthalen als helden.
Tokyo Tapes
De Tokyo Tapes LP is een samenstelling van twee van de drie concerten die Scorpions geven in een uitverkocht Nakano Sun Plaza. “Het was een van de meest bizarre ervaringen ooit”, herinnert oprichter Schenker zich.
“Voor het eerste optreden was het muisstil, we hoorden niets. Ik vroeg aan de promotor of de zaal wel echt uitverkocht was. Hij nam me mee en liet me even van achter de coulissen de Plaza inkijken. Het was helemaal vol en iedereen wachtte in stilte tot we op zouden komen.” Wanneer de band het podium op raast barst de show los en gaat iedereen helemaal uit z’n dak.
Het publiek mag uit veiligheidsoverwegingen niet staan tijdens het optreden. Een aantal maanden voor de Scorpions show zijn zes mensen doodgedrukt tijdens een concert van Rainbow en de autoriteiten verbieden daarom dansen en springen tijdens dit soort evenementen. “Tijdens onze show kon niemand de meute tegenhouden.”
Kojo No Tsuki
Tijdens de soundcheck vlak voor het eerste optreden in de Nakano Sun Plaza fluistert zanger Meine een melodie in het oor van gitarist Roth. Het is het Japanse lied Kojo No Tsuki. Gelijk pakt Roth de vibe op en ter plekke jamt de band de track in elkaar. Later op de avond is het lied een hit.
“Het klinkt allemaal supervloeiend, maar ik had wel aardig wat moeite om de intonatie en de uitspraak goed te krijgen”, vertelt Meine in een interview. “Ik had wel een bandje met het nummer gekregen van de Japanse fanclub, maar we waren aan het touren en ik had geen tijd om het uit mijn hoofd te leren.”
Wanneer hij aan zijn vrouw opbiecht dat hij van plan is om het nummer van een papiertje voor te dragen op het podium dwingt ze Meine het nummer met haar tijdens het koken dagelijks door te nemen. “Door deze kitchen sessions kun je me nog steeds wakker maken en ik ken het nummer woord voor woord.”
World Domination
De release van Tokyo Tapes in januari 1979 op de Amerikaanse markt betekent de internationale erkenning van Scorpions. De dubbele LP valt zo in de smaak, dat Amerika zich bijna gepasseerd voelt door de Duitse rockers. Hoezo spelen ze zo bruut in Japan en niet hier?
“We waren in één klap opgenomen in de internationale hardrock family. Tokyo Tapes is het einde van een hoofdstuk en het begin van ons wereldwijde succes”, zegt Rudolf Schenker. Uli Jon Roth verlaat na het avontuur in Tokyo de band. Geen ruzie, geen hard feelings, gewoon de behoefte om andere dingen te doen. Matthias Jabs volgt hem op.
“Klaus had me overgehaald om nog mee te gaan naar Tokyo”, zegt Roth. “Dat wilde ik al niet, maar omdat we zulke goede vrienden zijn heb ik het gedaan. Mijn enige spijt is dat ik niet de tour door de USA heb gedaan en daarna gestopt ben. Maar je kunt niet alles hebben. Alles gebeurt om een reden.”
