Backstage met Arno de Ruyte van SONS

SONS uit België gaat als een raket. Hun shows zijn hard, dynamisch en, voor degene die ze ooit live gezien heeft, onvergetelijk. Zo vlak voor de feestdagen hebben we de kans om even te bellen met gitarist Arno de Ruyte.

Tijdens Down the Rabbit Hole zouden we ze al spreken, SONS. Maar niets gaat volgens planning zoals het bij een goed festival hoort. Door de hectiek lopen we elkaar mis. Gelukkig is er nog altijd zoiets als een telefoon om gitarist Arno de Ruyte even te bellen.

Ha Arno, hoe is het met je?

Ja druk. Ik kom net uit mijn werk.

Wat doe jij voor werk?

Ik heb een technische studie gedaan en werk nu als projectmanager in een bedrijf. Eigenlijk totaal iets anders dan muziek dus. Nu combineer ik die twee. 

Denk je dat er een moment komt waarop je zal moeten kiezen tussen muziek en je huidige baan? 

Goh, momenteel is het niet altijd even eenvoudig, want ja, ’s avonds en in het weekend ben ik bezig voor de band. Overdag door de week moet ik – en de rest trouwens ook – nog eens veertig uur werken. Stel dat we met SONS veel op tour moeten gaan, waardoor ik niet genoeg tijd meer kan vrijmaken voor werk, dan zal ik toch een keuze moeten maken. Maar zover is het nog niet.

Dat is nog lang niet zo? 

Momenteel probeer ik dat nog zo lang mogelijk te rekken. Maar wie weet wat volgend jaar brengt. Het zou leuk zijn als we fulltime voor muziek kunnen gaan. We zullen zien. 

Jullie waren laatst in IJsland? 

Klopt! 

Nog wat van het land gezien? 

Eigenlijk heel weinig. We zijn in de namiddag aangekomen en toen hebben we eigenlijk alleen het hotel en de eerste club gezien waar we gingen spelen. Een dag later moesten we in een hostel spelen voor de Amerikaanse radioshow KEXP uit Seattle.

Die avond zijn we wel nog iets wezen drinken, de dag erna hebben we wat rondgelopen in Reykjavik voor onze laatste optreden in een club daar. Veel hebben we dus niet gezien maar het was zeker een leuke ervaring. 

Wel een soort erkenning vanuit de scene als een radiostation uit grunge capital je wil uitzenden. 

Jazeker, we waren heel vereerd. We waren allemaal vrij zenuwachtig voor het eerste optreden. [lacht] Toen we te horen kregen dat we die KEXP-sessie mochten doen; toen werden we helemaal zenuwachtig.

Ben je nog regelmatig zenuwachtig voor een optreden? 

Dat hangt er vanaf. Voor ons vieren is dat persoonlijk ook heel anders. Soms is niemand zenuwachtig voor een relatief belangrijke show; en soms zijn er ineens twee of drie zenuwachtig voor een voorprogramma. 

Dat is heel afhankelijk van de dag of het type show dat we moeten doen. Nu is zo’n optreden in het buitenland heel speciaal, dan is iedereen nerveus en ervaren we gezonde stress. 

“We hebben nog zeer weinig of zelfs geen last van verlammende stress”

Dat maakt het ook gewoon leuk …

Ja tuurlijk, je merkt dat iedereen gefocust is op zo’n moment. Het werkt wel. We hebben nog zeer weinig of zelfs geen last van verlammende stress, zoals je van sommige artiesten hoort. 

Jullie zijn dus heel gefocust, repeteren jullie dan ook wekelijks nog? 

Zeker niet wekelijks. We proberen zo veel mogelijk te repeteren, maar dat hangt ook af van de hoeveelheid shows die op het programma staan. In periodes waar we elke week een optreden hebben, repeteren we bijna niet meer extra. 

Vanaf het moment dat we niet meer elke week optreden, maar om de twee weken bijvoorbeeld, proberen we wel een keer in de week een gaatje te vinden. We werken alle vier nog fulltime, dus we moeten dat allemaal maar net zien te combineren. Het is niet dat we op donderdagmiddag kunnen repeteren. Het moet allemaal ‘s avonds of in het weekend.

Heb je tips, als je zo weinig oefent om je repetitie zo efficiënt mogelijk te maken? 

Voordat we begonnen met optreden zaten we gewoon regelmatig in het weekend in de oefenruimte. Daardoor waren we al heel goed afgestemd op elkaar. Dat is misschien wel iets wat ons veel heeft bijgebracht, dat we zo lang opgesloten zaten in ons kot. In die periode hebben we elkaar goed leren kennen op muzikaal gebied, zodat we heel comfortabel waren met elkaar toen we begonnen met optreden. 

Hoe ziet zo’n repetitie er dan uit? 

We oefenen meestal op een vrijdagavond. Het kan vrij lang duren. We zijn muzikanten die apart van elkaar niet veel schrijven. Wel kunnen we op een vrijdagavond om een uur of acht beginnen met repeteren en dan doorgaan tot een uur of drie, vier in de ochtend. 

Lange sessies dus

Ja dat werkt goed voor ons. Heel veel en lang spelen vinden we leuk. In het begin ben je liedjes aan het maken, maar na een tijdje probeer je dingen uit en ga je jammen. Dan gebeuren de leukste dingen. 

Neem je dan ook je repetities op? 

Ja we proberen sinds vorig jaar hier een gewoonte van te maken. In de repetitieruimte staat een microchip die ervoor zorgt dat we niets missen. Het gebeurt soms dat er out of the blue iemand een gitaarriff speelt en als we die niet opnemen kan het zo zijn dat we die een half uur later vergeten zijn. 

Heb je tijd om alles terug te luisteren? 

Ja, we proberen zoveel mogelijk terug te luisteren en de leuke stukjes eruit te knippen. Meestal repeteren we comfortabeler als weten dat alles opgenomen wordt. Het is puur een zekerheid dat we niet vergeten wat we gedaan hebben. 

Het is dus een tip? 

Jazeker, het is zeker een van mijn tips. Probeer zoveel mogelijk ideetjes op te nemen die je later kan herbeluisteren. Soms ben je ook heel tevreden van iets en vind je het de volgende dag juist helemaal niet goed. 

Door het op te nemen kan je er veel objectiever naar luisteren. Ik merk dat in mijn hoofd vaak een romantisch beeld een liedje zit. Terwijl, als het opgenomen wordt hoor je veel subjectiever wat wel en niet werkt. En ja, soms werkt het gewoon niet, hoe goed het ook in je herinneringen klinkt. 

Als je laat thuiskomt van werk, pak je dan nog je gitaar om even te spelen? 

Het is heel afhankelijk van de periode waarin we met de band zitten. De laatste paar weken pak ik mijn gitaar thuis vaker op. Soms ben ik geïnspireerd, zoals nu net  na dat weekend in IJsland. Dan ben ik makkelijker getriggerd om ook mijn gitaar te pakken. Maar er zijn ook zeker weken dat ik mijn gitaar na het werk niet oppak. 

“We zijn gewoon een garage punk band”

Heb je vaste routines die je doet? 

Ja ik denk dat er toch wel een soort vaste routine in zit. Misschien niet iets typisch als, ‘ik speel eerst een paar nummertjes ofzo’. Ik heb net als elke gitarist denk ik, een paar toonladdertjes of licks en riffjes die je zowat standaard speelt om even dat gevoel met de gitaar te krijgen. Ik heb ze al honderd of duizend keer gespeeld en juist daarom voelen ze bekend. Voor ik het weet ga ik tijdens het spelen van deze zo op zoek naar iets anders. 

Heb je een moment gehad waarop je bepaalde kennis hebt opgedaan die je een veel duidelijker beeld van de gitaar heeft gegeven waardoor je veel beter kon spelen? 

Ja toch wel. Het is wel heel lang geleden. Ik had vroeger gitaarles, daar ging het wat sneller want daar leerde ik veel bij. Nu is het zo dat als je toevallig zelf iets nieuws vindt vanuit bijvoorbeeld een nummer dat je ergens anders hoort, dat je begint te puzzelen hoe dat werkt.

Ineens heb je dan een soort nieuwe techniek ontdekt of een soort riff of akkoord. Dan begin je anders te spelen dan dat je gewend bent van jezelf. Ik speel vaak in een standaard tuning, nu heb ik bijvoorbeeld een van mijn gitaren thuis in DADGAD-tuning gezet. Daar experimenteer ik nu mee.

Hebben jullie favoriete akkoorden of toonsoorten waar jullie vaak op terugvallen? 

Onze gitaren zijn veel in standaard E-tuning gestemd en we spelen heel veel op de lage E. We zijn gewoon een garage punk band om het zo te zeggen. We houden het in het begin vaak simpel. Heel vaak spelen we in de A of in D. 

Heb je een paar tracks die je zou kunnen aanraden waarop mensen goed kunnen meespelen? 

Ricochet en Waiting On My Own. Dat zijn twee hitjes die we gehad hebben. Ik vind persoonlijk de openingsrifjes heel leuk. Dat zijn dingen die ineens uit mijn vinger kwamen, dus ik denk dat het leuk is die na te spelen. I Need A Gun is ook een nummer dat leuk is om live te spelen, omdat hij veel verschillende noten heeft. Die drie samen lijken mij goede nummers om te oefenen.